ประวัติความเป็นมาของปฏิทิน

ปฏิทิน คือ สิ่งที่ใช้สำหรับดู วัน เดือน ปี เป็นระบบการจัดแบ่งช่วงเวลาโดยอาศัยหลักการทางดาราศาสตร์ เพื่อใช้สำหรับเป็นหน่วยกำหนดนับอายุ และบันทึกเหตุการณ์ที่สัมพันธ์กับชีวิต ประจำวันของมนุษย์

ปฏิทินที่นิยมใช้กันใน ปัจจุบันคือ ปฏิทินแบบเกรกรอเรียน เนื่องจาก 1 ปี มี 365.24224 วัน จึงได้มีการวางหลักเกณฑ์และกำหนดขึ้นใหม่

เพื่อจัดทำเป็นปฏิทินขึ้นเริ่มใช้กันมาเป็นหลักฐานเมื่อปี พ.ศ. 497 และได้มีการแก้ไขใหม่เมื่อปี พ.ศ. 2125 โดยกำหนดให้ 1 ปี มี 365 วันถ้วนเรียกว่า ปีธรรมดา หรือปรกติสุรทิน และใน 1 ปี นั้นกำหนดให้มีทั้งหมด 12 เดือน

ปฏิทินแบบเก่าบอกแต่วันทางจันทรคติเป็นข้างขึ้นข้างแรม และบอกชื่อปีเป็นชื่อตามสิบสองนักษัตร คือ ชวด ฉลู ขาล เถาะ ฯลฯ ส่วนการนับวันทางสุริยคติเพิ่งเริ่มใช้เมื่อปี  พ.ศ. 2432 นี้เอง ศักราชที่ปรากฎในปฏิทินโดย ทั่วไปมีอยู่สามอย่างคือ พุทธศักราช (พ.ศ.) มหาศักราช (ม.ศ.) และจุลศักราช (จ.ศ.)